Minggu, 05 Mei 2013

Utuh Karinyum Si Naga Hirang 05


Utuh Karinyum Si Naga Hirang (Bagian 5)

Lima
Sakalinya Utuh Karinyum asa karasaan banar bagana di Kampung Dadap. Kada ingat lagi inya handak balalah di jagat pandikar Hujung Tanah maamalakan ilmu nang dipakulih matan pagurunya. Kada karasaan pitung ari hudah inya bagana di rumah Pambakal Acut. Lawan Diyang Ruyan inya kaliyatan hudah rapat banar, hudah saling bakakatujuan. Hudah saling jatuh cinta, jar urang wayahini.
Pambakal Acut basukur banar napa nang diharapakannya takabul maliyat anak bibiniannya hudah taulih sasangkutan hati balahan jiwa. Malam nang kawalu Utuh Karinyum bagana di rumahnya, baastilah inya mangiyaw Utuh Karinyum saurangan.
“Ada nang handak kupandirakan, Tuh ai,” jarnya pas kaluarganya hudah pina guringan.
“Napa?”
“Kaya ini, Tuh ai. Mudahan haja aku kada salah liyat wan kada salah sangka. Aku handak batakun lawan diikam. Ni kita anggap haja pandiran urang tuha lah? Lain pandir kakanakan lagi?”
“Inggih, Pakacil ai!”
“Ikam babanaran katujulah lawan anak diaku si Diyang Ruyan tu?”
“Nyata ai, Pakacil ai!” jar Utuh Karinyum lakas. “Siapa nang kada katuju lawan anak pian nang sing bungasan tu?”
“Kada inya kaya itupang. Maksud diaku ni, ada kada ikam ni bamaksud handak babini? Handak maambil anakku tu bini?”
Mandangar tatakunan nang kaya itu, bagiras kapala ai Utuh Karinyum. Banaran pang rambutnya barasih haja kada bakayakih, tagal asa jadi gatal kapalanya pas ditakuni kaya itu. Asa bingung jua inya. Sualnya inya marasa diri masih anum. Papadah pagurunya sakira maamalakan ilmu nang dipakulih balum digawi manuntung. Balum sawat sabulan inya turun gunung, handak kawin hudahlah? Ditatawa akan pagurunya narai kaina. Artinya sabuting apilan kada kawa diliwatinya hudah. Inya taguda bibinian. Banaran haja pang tagudanya lain taguda nang kada baik. Wajar haja urang tu handak kawin luku? Tatarik lawan bibinian?
“Ni, ulun muhun ampun lawan maap haja pang, Pakacil lah?”
“I’ih ah. Kaya apa maksut ikam sabujurnya?”
“Tarang tarus haja. Ulun ni katuju banar lawan Diyang Ruyan anak pian tu. Jadinya am ulun asa karasaan banar bagana di rumah pian ni. Saban hari asa handak baparakan haja lawan diinya.
Mandangar tatakunan pian tuti, hanyar pikiran ulun tabuka, sabujurnya ulun ni masih banyak gawian nang balum ulun gawi. Papadah paguru ulun balum ulun gawi manuntung sakira maamalakan ilmu nang ulun pakulih matan sidin di dunia naini, nang tapanting di jagat pandikar.
Tampuli ulun masih anum, balum baisi tanggungan, ulun handak maamalakan dahulu ilmu ulun. Ulun handak balalah hulu maliliyat dunia nang luas ni. Barang ai di dairah Hujung Tanah ni haja, kada usah bakuliling sa-Tanjungnagara-an. (Tanjungnagara yatu sambatan urang lawan Kalimantan lagi bahari).”
“Bujur jua pang maksut ikam naitu. Aku mangarti haja. Mun maksut ikam kaya itu, ni amun kada dianggap ikam mamaksa, aku handak pang manyurung pandapat....”
“Napa tu, Pakacil?”
“Amun ikam handak jua balalah hulu di dairah Hujung Tanah ni, nah sakira aku, kaluargaku di sia, tamasuk Diyang Ruyan ada kaingkutan nang pasti, sakira hubungan ikam lawan anakku jangan rambang, hakunlah ikam amun balarangan haja hulu lawan anakku?”
“Balarangan? Maksud pian baatar patalian hulu?”
“I’ih. Nitu amun ikam mau. Kami gin kada handak mangalihakan ikam. Kami hudah tahu ikam kada baisi kuitan lagi, kadada baisian kula. Jadi asal paguru ikam haja mawakili datang ka sia, itu gin hudah kami anggap ikam hudah balarangan, hudah baikatan lawan anakku.
Maksutku kaya ini kada papa pang. Sakira kami kawa jua manyahuti mun urang kampung atawa urang lain batakun, kanapa kami kada hakun manarima urang badatang? Jadi kami kawa manjawap luku, bahuwa Diyang Ruyan hudah dilarangakan lawan diikam nang lagi balalah di jagat pandikar handak maamalakan ilmu.”
Tadiam Utuh Karinyum mandangar ucapan Pambakal Acut nang kaya itu. Amun dipikir-pikir banaran jua pang maksut sidin tu. Sakira hubungan inya lawan Diyang Ruyan kada maulah rambang lagi, kada manggantung.
“Diyang Ruyan pang kaya apa? Inya hakun hajalah lawan ulun?”
Pambakal Acut tatawa. “Mun inya kada katuju lawan ikam, hakunlah inya baparak lawan ikam?”
“Luku ai inya tapaksa haja mangawani ulun marga dipaksa pian.”
“Kada. Amun sual itu aku yakin haja anakku tu gin katuju lawan ikam. Biar kaya apa gin, anak tu musti maasi lawan kuitannya, iya luku?”
“Mun kaya itu, ulun handak bapandirai hulu lawan Diyang Ruyan lah isuk? Ulun handak mamastiakan, katuju kada inya lawan diulun? Mun inya katuju, isuk tu jua ulun bulik ka gunung handak mambawai paguru ulun ka sia badatang. Mun inya kada katuju, artinya kami kada bajudu, Pakacil ai.”
“Ayuha,” jar Pambakal Acut asa lapang hinak mandangar Utuh Karinyum baucap nang kaya itu.
Kada panjang kisah, wayah dipandiri, Diyang Ruyan kada kabaratan dilarangakan lawan Utuh Karinyum, ari nitu jua Utuh Karinyum bulik ka Gunung Kuntawan handak bapadah lawan pagurunya. Guru Utuh Karinyum tauling wan takurihing mandangar kisah muridnya tu. Baluman sabulan turun gunung hudah babulik pulang. Babuliknya gin kada marga dialahakan urang atawa mainta tambahan ilmu, tagal handak inta kawinakan! Nang ngaran guru lawan pangganti kuitan, Busu Balambang hakun ai dibawai muridnya handak badatang ka rumah Pambakal Acut.
Gasan tanda balarangan tu, Utuh Karinyum manjulung ka Diyang Ruyan galang amas batatah burung anggang ampun aruah bini pagurunya nang dibariakan pagurunya lawan inya gasan a’atarannya. Diyang Ruyan jua manjulungi Utuh Karinyum cucuk galung amas.
“Sakira pian taingat jua lawan diulun amun di banua urang bahuwa di Kampung Dadap hudah ada nang mahadang,” jar Diyang Ruyan. “Mudahan ai pian kada suwah bapaling ka bibinian lain.”
“Lawan cucuk galung tu kawa dijadiakan gaman silip (sanjata rahasia) Utuh ai,” jar Utuh Iban, kaka panuhanya Diyang Ruyan umpat bapandir. Utuh Karinyum baunggut.
Imbah bamalam samalaman di rumah Pambakal Acut, Busu Balambang bulik pulang ka gunung. Ari itu jua, Utuh Karinyum bapadah jua lawan Diyang Ruyan lawan kaluarganya handak balalah (bapatualang) di jagat pandikar. Inya handak manuju ka kutaraja Nagara Dipa.
“Ganang ulun, ka lah?” jar Diyang Ruyan inda marista manulakakan Utuh Karinyum.
“Ikam jangan mahayakan lawan diaku, Ding ai,” jar Utuh Karinyum. “Jangan mamikirakan aku tarus. Kaina ikam garing. Kaluarga ikam jua nang ngalihnya. Paling lawas satahun, kaina aku babulik haja ka sia. Du’a akan haja sakira aku kada tatamu aral salawas aku balalah tu lah?”
“Inggih, ka ai. Nyata ai ulun badu’a tarus gasan kasalamatan pian.”
***
Bersambung ke Bagian 06

Tidak ada komentar:

Posting Komentar