Senin, 01 April 2013

Utuh Karinyum 03


Utuh Karinyum Si Naga Hirang Bagian 03
Talu
Utuh Karinyum wan Utuh Bular hudah bakalahi. Nang ngarannya urang baisi ilmu luar dalam, liwar ai buhannya tu bakalahi. Baluncatan, libas-libas ha kaliyatan humbayangnya haja lagi daripada kacacapatannya buhannya tu bagarak. Caka ada nang maliyat, pasti raum panjanak.
“Murid siapa ikam, Tuh?” jar Utuh Bular batakun. Inya asa gair jua amun sampai talukai murid urang takanal.
“Tuti hudah kupadahakan luku?”
“Kada parcaya aku ikam murid urang nang saikung tuti. Kuliyat inya inda pinyung ha pas aku bakuciak sing hangkuian tuti,” jar Utuh Bular kada parcaya.
“Kada parlu ikam tahu ngaran paguruku. Napa nang kugawi ari ini, tanggungjawapku. Kada cagaran kuumpatakan ngaran paguruanku,” jar Utuh Karinyum. “Atau ikam tangguhi haja murid siapa aku. Bisa ikam kawa haja maminandui jurus-jurus nang kupakai naini?”
“Mun kaya itu jangan manyalahakan aku amun ikam ari ini mati ditangan diaku,” jar Utuh Bular handak manguracak muha Utuh Karinyum lawan Jurus Kacakan Maramuk Gunung, tagal Utuh Karinyum kawa malapasakan.
“Nia lagi,” jar Utuh Bular manyipak pinggang Utuh Karinyum sing gancangan. Pamuda nitu baambung, lalu mulai atas inya manyuntul muha Utuh Balar. Tapaksa ai Utuh Bular manangkis marga kada kawa lagi malapasakan.
“Dukkk!” Maliduk ha pas ganggaman Utuh Karinyum tatamu lawan talapak tangan Utuh Bular. Katua bagal tu tahumpating. Nyata hudah inya alah gancang. Utuh Karinyum maasa’i sarangannya. Balum sawat Utuh Bular badiri, Utuh Karinyum hudah handak manjajaknya, mudakannya masih sawat inya mancapil. Tanah nang dijajak Utuh Karinyum langsung balubak jadi tuangan batis.
Su Anjang masih haja mahaga musuhnya. Buhannya tu bakalahi kaya urang bagagayaan haja. Napang, nang saikung maudar, saikungnya mahindar. “Ikam ni kanapa manyasah-nyasah aku tarus?” jar si Bancir. “Handak mahajuk akukah?”
“Bungul!” Su Anjang manyumpah-nyumpah. “Kaya kadada bibinian haja lagi di dunia ni.... I’ih aku handak mahajuk ikam. Lawan parang ni nah!” Sarik banar Su Anjang. Parangnya dicucukakannya ka kalangkangan si Bancir.
“Aiii, lanjinya ikam ni. Kada tahu disupan. Barangku nang handak diluangi. Ampunku hudah baluang, Su ai. I’ih pang luangnya halus, tagal gancang haja samprutannya.”
Maginnya ai Su Anjang sarik banar. Inya marasa dihulut-hulut urang bancir tu. “Ikam ni bancirkah kada? Mun kada, bakalahi babanaran, amun bancir bajauh haja ikam daripada mati di sia!”
“Bancirkah, kadakah, napa hubungannya lawan ikam?”
“Bunguuuullll!” Garigitan banar kaliyatannya Su Anjang tu. Disasahinya pulang urang tu, tagal inya bukah pulang. “Ka mana haja kusasah ikam,” jar Su Anjang. Kada sadar lagi inya basasahan kaluar kampung. Imbah tu masuk kampung pulang. Pukunya bakukuliling di intang kampung nitu haja.
Imbah tu baalih ka urang Kampung Dadap nang masih bakalahian. Duwa ikung hudah buhan bagal kawa dimati’i. Jadi basisa sawalas haja lagi. Bujur dikarubuti, tagal nang ngarannya bagal nang hudah apilan, rancak bakalahi, tatap kada gair. Buhannya tu tarus haja malawani urang kampung. Lima ikung urang kampung gin hudah taluka, tagal imbah dapat luka langsung baundur, jadi kada bangat kaya buhan bagal nang bila luka kada kawa baundur tatap disasahi urang kampung. Ditimpasi sampai kada kawa bagarak lagi, sampai maahirat tupang.
Tagal imbah Utuh Anau lawan Utuh Latat manggani’i, buhan bagal tu kada kakaruwan lagi malawan. Napang, bila timpasan buhannya handak takana urang kampung, lakasai Utuh Anau lawan Utuh Latat maunting kapalanya lawan lastik nang maulah buhannya tu takuciak kasakitan. Ni caka gancang, langsung laip atawa mati, tagal buhannya malastik bagimitan haja, asal buhan bagal tu takurijat sadang am hudah, nang panting buhan kampung salamat matan timpasan musuh.
Maliyat nang kaya itu tatarusan, mana kapala hudah racap binculan wan darah-darahnya kana lastik, takibar am sumangat buhan bagal tu. Kada ingat lawan katua lagi, bukahan buhannya mancicing kada ingat burit kapala lagi. Buhan kampung nang hudah sarik mancuba’i manyasah. Ada jua nang tadapat, langsung ditimpasi buhannya. Utuh Anau lawan Utuh Latat kawa malastik duwa ikung saurang. Kalapakan ha buhan bagal tu pas kana lastik.
Maliyat kakawanannya hudah bukahan, si Bancir takutan jua. Lakas jua inya mancicing bukah ka ampah katuanya. “Katua, buhan kita alah! Lakasi bukahan!” jarnya mambawa’i katuanya nang lagi haur bakalahi lawan Utuh Karinyum.
“I’ih badahulu ha ikam. Kaina aku manunti,” jarnya kada katangkisan disarang Utuh Karinyum. Sabujurnya handak haja pang si Bancir tu manggani’i katuanya tu, tagal kamampuan saurang asa kurang jua, tapaksa ai inya badahulu bukah maninggalakan katuanya. Mun kaina katuanya sarik wan mahukum inya, tapaksa ai inya tarima, sualnya inya jua nang salah.
Kaliyatannya Utuh Bular hudah takulapit. Inya bilang kawa manangkis haja lagi, kada kawa mambalas. Apalagi awaknya hudah tuha, Utuh Karinyum laham masih anum, nyata ai hinaknya masih panjang-panjang.
“Manyarah kada ikam?” jar Utuh Karinyum.
“Bah, mambari supan narai mun aku manyarah lawan ikam nang kada dikanal ni. Baik aku mati daripada manyarah. Aduh!” Marga baucap, Utuh Bular kada tapi tahatiakan sarangan. Sabuting suntulan Utuh Karinyum kana di bahunya.
“Bungul! Tambuk ikam naini! Kupurinyikakan awak ikam ni!” Utuh Bular manjamba Utuh Karinyum sing capatan. Banaran pang awaknya panjang basar, tagal wayah inya manjamba tu capat banar tipang. Utuh Karinyum kada sawat malapasakan. Awaknya nang halus kana ragap, langsung dhinyik Utuh Bular.
Uma, babanaran handak dipurinyiknya saku awak Utuh Karinyum tu. Kaliyatan inya inda hungak-hungak ha bahinak. Utuh Karinyum taarunuh kaya urang bahira bungkarasan. Inya mangaluarakan tanaganya. Inya lalu kaingatan Jurus Naga Sakti Baganti Salumur, basadinan diungkainya jurus nangitu.
“Bluussss....” Ragapan Utuh Bular lumbus. Katua bagal tu asa kaya maragap walut ha. Kada sawat inya manjanaki, kanapa ragapannya sampai lumbus, tang kapalanya asa pinyung ha. Sakalinya Utuh Karinyum malapawnya sabakas. Kada handak maalang-alang, lalu Utuh Karinyum manambahinya sabakas pulang. Napang ada, batambah raum ai panjanak Utuh Bular. Imbah tu kada ingat napa-napa lagi inya.
“Bunuh! Cancang!” jar urang kampung mangarumbungi Utuh Bular nang laip.
“Jangan!” jar Utuh Karinyum. “Julung haja ka karajaan. Biarakan karajaan nang mahukumnya.”
“Bah, amun dihukum panjara haja, mun lapas kaina babulik pulang mambagal gawiannya. Busiah kaina inya mambalas ka sia, kaya apa kami?” jar Utuh Pintit handak manimpas Utuh Bular.
“I’ih,” sambung Su Anjang. “Kita mati’i haja gin inya ni. Napang maras lawan urang nang kaya ini. Inya ni harat banar, mun inya wigas amun tantu kami sakampungan kawa malawannya.”
Utuh Karinyum tadiam. Banaran jua pang napa nang disambat Su Anjang. Inya bapikir. “Na, nang kaya ini haja. Ilmunya ulun ruwahakan kaya apa? Jadi mun ilmunya ruwah, inya kada harat lagi, dikarubuti urang baduwa gin amun tantu manang. Lian mun tahu kada baisi kajian lagi, mudahan inya ampih jadi bagal.”
“Kaya apa caranya?” jar Su Anjang.
Utuh Karinyum maniharapakan awak Utuh Bular. Diandaknya talapak tangan kanannya ka balukuk urang nitu. Kajigancangnya dikaluarakan. Awak Utuh Bular inda kakarujut pas takana kajigancang Utuh karinyum. Ampih Utuh Bular laip. Takajut maliyat urang mangarumbunginya. Handak badiri tagal awaknya asa lamah banar. Takajut inya. Dicubainya mangaluarakan kajigancang. Kada kawa. Magin takajut inya. Dicubainya sakali pulang, tatap kawa kawa.
“Kajian ikam hudah ruwah, Bular ai,” jar Utuh Karinyum.
“Haaaa...! Ruwah? Ikam nang maulahnya?”
“I’ih!”
“Bangsaat!”
“Pawww!” Langsung Utuh Karinyum malapaw Utuh Bular nang manyumpahinya tu.
“Sumpahi lagi, kulapaw pulang ikam,” jar Utuh Karinyum mailai-ilayakan tabahnya ka hadapan Utuh Bular. Katua bagal ni tadiam. Kada wani lagi inya. Tagal matanya ciling-ciling ha kasasarikan lawan Utuh Karinyum. Urang sing lapahan balatih matan lagi anum, tang diruwahakan lih Utuh Karinyum ha ilmu nang dipakulihnya sing ngalihan tu. “Liyati kaina, kubalas tu!” jarnya dam hati.
Tapaksa ai dibiarakannya urang kampung manjarat awaknya saikungan sampai kada hingkat bagarak lagi inya. Manjaratnya sing pisitan, bahinak haja gin inya asa ngalih. Wayah dikumpulakan, lawan katuanya, lima walas urang kawa ditangkap hidup-hidup, lima ikung mati, lima ikungnya kawa bukah tamasuk si Bancir.
“Kita tapaksa bajagaan pulang malam ini. Luku ai nang tasisa balima tu handak malapasakan kakawanannya ni. Isuk hanyar kita atar ka Banua Amandit. Takannya Hulubanua (maksutnya di sia adipati) Amandit nang manantuakan hukuman buhannya ni,” jar Pambakal Acut lawan nang lainnya.
Ari hudah puhun kamarian. Utuh Bular lawan anak buahnya dijarat di tihang alun-alun kampung sakira mun ada nang handak malapasakan kaliyatan matan jauh. Malamnya Utuh Karinyum umpat bajagaan. Buhan bagal nang kawa ditangkap tu jadi liliyatan urang kampung. Ada jua nang sing muaran lalu manawaki lawan batu. Ada jua nang kada purun, lalu manggaritikinya haja. Napang ada, nang digaritiki lucut kaiyaannya marga tatawa tarus kada sawat lagi bahinak.
“Ikam ni bapadah kada purun manampar urang, tagal manggaritiki tu gin alahan pada manimpas tahulah?” jar urang kampung lawan urang nang manggaritiki.
“Kada jua luku,” jar urang tu mambila diri. “Amun manampar tu pasti urang taakai kasakitan atawa tauringis. Pa liyati nangini. Inya tatawa haja luku tarus? Artinya inya kasukaanm luku kugaritiki?’
***
Bersambung Ke Bagian 04

Tidak ada komentar:

Posting Komentar