Utuh Karinyum Si Naga Hirang Bagian 03
Talu
Utuh Karinyum wan Utuh Bular
hudah bakalahi. Nang ngarannya urang baisi ilmu luar dalam, liwar ai buhannya
tu bakalahi. Baluncatan, libas-libas ha kaliyatan humbayangnya haja lagi
daripada kacacapatannya buhannya tu bagarak. Caka ada nang maliyat, pasti raum
panjanak.
“Murid
siapa ikam, Tuh?” jar Utuh Bular batakun. Inya asa gair jua amun sampai talukai
murid urang takanal.
“Tuti
hudah kupadahakan luku?”
“Kada
parcaya aku ikam murid urang nang saikung tuti. Kuliyat inya inda pinyung ha
pas aku bakuciak sing hangkuian tuti,” jar Utuh Bular kada parcaya.
“Kada
parlu ikam tahu ngaran paguruku. Napa nang kugawi ari ini, tanggungjawapku.
Kada cagaran kuumpatakan ngaran paguruanku,” jar Utuh Karinyum. “Atau ikam
tangguhi haja murid siapa aku. Bisa ikam kawa haja maminandui jurus-jurus nang
kupakai naini?”
“Mun
kaya itu jangan manyalahakan aku amun ikam ari ini mati ditangan diaku,” jar
Utuh Bular handak manguracak muha Utuh Karinyum lawan Jurus Kacakan Maramuk
Gunung, tagal Utuh Karinyum kawa malapasakan.
“Nia
lagi,” jar Utuh Bular manyipak pinggang Utuh Karinyum sing gancangan. Pamuda
nitu baambung, lalu mulai atas inya manyuntul muha Utuh Balar. Tapaksa ai Utuh
Bular manangkis marga kada kawa lagi malapasakan.
“Dukkk!”
Maliduk ha pas ganggaman Utuh Karinyum tatamu lawan talapak tangan Utuh Bular.
Katua bagal tu tahumpating. Nyata hudah inya alah gancang. Utuh Karinyum
maasa’i sarangannya. Balum sawat Utuh Bular badiri, Utuh Karinyum hudah handak
manjajaknya, mudakannya masih sawat inya mancapil. Tanah nang dijajak Utuh
Karinyum langsung balubak jadi tuangan batis.
Su
Anjang masih haja mahaga musuhnya. Buhannya tu bakalahi kaya urang bagagayaan
haja. Napang, nang saikung maudar, saikungnya mahindar. “Ikam ni kanapa
manyasah-nyasah aku tarus?” jar si Bancir. “Handak mahajuk akukah?”
“Bungul!”
Su Anjang manyumpah-nyumpah. “Kaya kadada bibinian haja lagi di dunia ni....
I’ih aku handak mahajuk ikam. Lawan parang ni nah!” Sarik banar Su Anjang.
Parangnya dicucukakannya ka kalangkangan si Bancir.
“Aiii,
lanjinya ikam ni. Kada tahu disupan. Barangku nang handak diluangi. Ampunku
hudah baluang, Su ai. I’ih pang luangnya halus, tagal gancang haja
samprutannya.”
Maginnya
ai Su Anjang sarik banar. Inya marasa dihulut-hulut urang bancir tu. “Ikam ni
bancirkah kada? Mun kada, bakalahi babanaran, amun bancir bajauh haja ikam
daripada mati di sia!”
“Bancirkah,
kadakah, napa hubungannya lawan ikam?”
“Bunguuuullll!”
Garigitan banar kaliyatannya Su Anjang tu. Disasahinya pulang urang tu, tagal
inya bukah pulang. “Ka mana haja kusasah ikam,” jar Su Anjang. Kada sadar lagi
inya basasahan kaluar kampung. Imbah tu masuk kampung pulang. Pukunya
bakukuliling di intang kampung nitu haja.
Imbah tu
baalih ka urang Kampung Dadap nang masih bakalahian. Duwa ikung hudah buhan
bagal kawa dimati’i. Jadi basisa sawalas haja lagi. Bujur dikarubuti, tagal
nang ngarannya bagal nang hudah apilan, rancak bakalahi, tatap kada gair.
Buhannya tu tarus haja malawani urang kampung. Lima ikung urang kampung gin
hudah taluka, tagal imbah dapat luka langsung baundur, jadi kada bangat kaya
buhan bagal nang bila luka kada kawa baundur tatap disasahi urang kampung.
Ditimpasi sampai kada kawa bagarak lagi, sampai maahirat tupang.
Tagal
imbah Utuh Anau lawan Utuh Latat manggani’i, buhan bagal tu kada kakaruwan lagi
malawan. Napang, bila timpasan buhannya handak takana urang kampung, lakasai
Utuh Anau lawan Utuh Latat maunting kapalanya lawan lastik nang maulah buhannya
tu takuciak kasakitan. Ni caka gancang, langsung laip atawa mati, tagal buhannya
malastik bagimitan haja, asal buhan bagal tu takurijat sadang am hudah, nang
panting buhan kampung salamat matan timpasan musuh.
Maliyat
nang kaya itu tatarusan, mana kapala hudah racap binculan wan darah-darahnya
kana lastik, takibar am sumangat buhan bagal tu. Kada ingat lawan katua lagi,
bukahan buhannya mancicing kada ingat burit kapala lagi. Buhan kampung nang
hudah sarik mancuba’i manyasah. Ada jua nang tadapat, langsung ditimpasi
buhannya. Utuh Anau lawan Utuh Latat kawa malastik duwa ikung saurang.
Kalapakan ha buhan bagal tu pas kana lastik.
Maliyat
kakawanannya hudah bukahan, si Bancir takutan jua. Lakas jua inya mancicing
bukah ka ampah katuanya. “Katua, buhan kita alah! Lakasi bukahan!” jarnya
mambawa’i katuanya nang lagi haur bakalahi lawan Utuh Karinyum.
“I’ih
badahulu ha ikam. Kaina aku manunti,” jarnya kada katangkisan disarang Utuh
Karinyum. Sabujurnya handak haja pang si Bancir tu manggani’i katuanya tu,
tagal kamampuan saurang asa kurang jua, tapaksa ai inya badahulu bukah
maninggalakan katuanya. Mun kaina katuanya sarik wan mahukum inya, tapaksa ai
inya tarima, sualnya inya jua nang salah.
Kaliyatannya
Utuh Bular hudah takulapit. Inya bilang kawa manangkis haja lagi, kada kawa
mambalas. Apalagi awaknya hudah tuha, Utuh Karinyum laham masih anum, nyata ai
hinaknya masih panjang-panjang.
“Manyarah
kada ikam?” jar Utuh Karinyum.
“Bah,
mambari supan narai mun aku manyarah lawan ikam nang kada dikanal ni. Baik aku
mati daripada manyarah. Aduh!” Marga baucap, Utuh Bular kada tapi tahatiakan
sarangan. Sabuting suntulan Utuh Karinyum kana di bahunya.
“Bungul!
Tambuk ikam naini! Kupurinyikakan awak ikam ni!” Utuh Bular manjamba Utuh
Karinyum sing capatan. Banaran pang awaknya panjang basar, tagal wayah inya
manjamba tu capat banar tipang. Utuh Karinyum kada sawat malapasakan. Awaknya
nang halus kana ragap, langsung dhinyik Utuh Bular.
Uma,
babanaran handak dipurinyiknya saku awak Utuh Karinyum tu. Kaliyatan inya inda
hungak-hungak ha bahinak. Utuh Karinyum taarunuh kaya urang bahira bungkarasan.
Inya mangaluarakan tanaganya. Inya lalu kaingatan Jurus Naga Sakti Baganti
Salumur, basadinan diungkainya jurus nangitu.
“Bluussss....”
Ragapan Utuh Bular lumbus. Katua bagal tu asa kaya maragap walut ha. Kada sawat
inya manjanaki, kanapa ragapannya sampai lumbus, tang kapalanya asa pinyung ha.
Sakalinya Utuh Karinyum malapawnya sabakas. Kada handak maalang-alang, lalu
Utuh Karinyum manambahinya sabakas pulang. Napang ada, batambah raum ai
panjanak Utuh Bular. Imbah tu kada ingat napa-napa lagi inya.
“Bunuh!
Cancang!” jar urang kampung mangarumbungi Utuh Bular nang laip.
“Jangan!”
jar Utuh Karinyum. “Julung haja ka karajaan. Biarakan karajaan nang
mahukumnya.”
“Bah,
amun dihukum panjara haja, mun lapas kaina babulik pulang mambagal gawiannya.
Busiah kaina inya mambalas ka sia, kaya apa kami?” jar Utuh Pintit handak
manimpas Utuh Bular.
“I’ih,”
sambung Su Anjang. “Kita mati’i haja gin inya ni. Napang maras lawan urang nang
kaya ini. Inya ni harat banar, mun inya wigas amun tantu kami sakampungan kawa
malawannya.”
Utuh
Karinyum tadiam. Banaran jua pang napa nang disambat Su Anjang. Inya bapikir.
“Na, nang kaya ini haja. Ilmunya ulun ruwahakan kaya apa? Jadi mun ilmunya
ruwah, inya kada harat lagi, dikarubuti urang baduwa gin amun tantu manang.
Lian mun tahu kada baisi kajian lagi, mudahan inya ampih jadi bagal.”
“Kaya
apa caranya?” jar Su Anjang.
Utuh
Karinyum maniharapakan awak Utuh Bular. Diandaknya talapak tangan kanannya ka
balukuk urang nitu. Kajigancangnya dikaluarakan. Awak Utuh Bular inda kakarujut
pas takana kajigancang Utuh karinyum. Ampih Utuh Bular laip. Takajut maliyat
urang mangarumbunginya. Handak badiri tagal awaknya asa lamah banar. Takajut
inya. Dicubainya mangaluarakan kajigancang. Kada kawa. Magin takajut inya.
Dicubainya sakali pulang, tatap kawa kawa.
“Kajian
ikam hudah ruwah, Bular ai,” jar Utuh Karinyum.
“Haaaa...!
Ruwah? Ikam nang maulahnya?”
“I’ih!”
“Bangsaat!”
“Pawww!”
Langsung Utuh Karinyum malapaw Utuh Bular nang manyumpahinya tu.
“Sumpahi
lagi, kulapaw pulang ikam,” jar Utuh Karinyum mailai-ilayakan tabahnya ka
hadapan Utuh Bular. Katua bagal ni tadiam. Kada wani lagi inya. Tagal matanya
ciling-ciling ha kasasarikan lawan Utuh Karinyum. Urang sing lapahan balatih
matan lagi anum, tang diruwahakan lih Utuh Karinyum ha ilmu nang dipakulihnya sing
ngalihan tu. “Liyati kaina, kubalas tu!” jarnya dam hati.
Tapaksa
ai dibiarakannya urang kampung manjarat awaknya saikungan sampai kada hingkat
bagarak lagi inya. Manjaratnya sing pisitan, bahinak haja gin inya asa ngalih.
Wayah dikumpulakan, lawan katuanya, lima walas urang kawa ditangkap
hidup-hidup, lima ikung mati, lima ikungnya kawa bukah tamasuk si Bancir.
“Kita
tapaksa bajagaan pulang malam ini. Luku ai nang tasisa balima tu handak
malapasakan kakawanannya ni. Isuk hanyar kita atar ka Banua Amandit. Takannya
Hulubanua (maksutnya di sia adipati) Amandit nang manantuakan hukuman buhannya
ni,” jar Pambakal Acut lawan nang lainnya.
Ari
hudah puhun kamarian. Utuh Bular lawan anak buahnya dijarat di tihang alun-alun
kampung sakira mun ada nang handak malapasakan kaliyatan matan jauh. Malamnya
Utuh Karinyum umpat bajagaan. Buhan bagal nang kawa ditangkap tu jadi liliyatan
urang kampung. Ada jua nang sing muaran lalu manawaki lawan batu. Ada jua nang
kada purun, lalu manggaritikinya haja. Napang ada, nang digaritiki lucut
kaiyaannya marga tatawa tarus kada sawat lagi bahinak.
“Ikam ni
bapadah kada purun manampar urang, tagal manggaritiki tu gin alahan pada
manimpas tahulah?” jar urang kampung lawan urang nang manggaritiki.
“Kada
jua luku,” jar urang tu mambila diri. “Amun manampar tu pasti urang taakai
kasakitan atawa tauringis. Pa liyati nangini. Inya tatawa haja luku tarus?
Artinya inya kasukaanm luku kugaritiki?’
***
Bersambung Ke Bagian 04
Tidak ada komentar:
Posting Komentar